Τα Άγια Θεοφάνεια
Φωνή Κυρίου ἐπί τῶν ὑδάτων βοᾷ λέγουσα·
Δεῦτε λάβετε πάντες, Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, Πνεῦμα φόβου Θεοῦ,
τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ.
Οι τρείς “δρόμοι” για την Φάτνη και την Γέννηση: Καλά Χριστούγεννα!
Ο Δίκαιος Ιωσήφ ο σύζυγος της Αειπαρθένου Μαρίας όντας “δίκαιος” και έχοντας καλοσύνη στην Καρδιά του (“μη θέλων αυτήν παραδειγματείσαι”) αξιώθηκε να δεί Άγγελο και να πληροφορηθεί για την υπερφυσική Γέννηση του Κυρίου.
Οι Ποιμένες “αγραυλούντες” με την απλή και Καθαρή Καρδιά τους αξιώθηκαν και αυτοί να ακούσουν Θείες μελωδίες από χορούς Αγγέλων, είδαν τον Αστέρα της Γέννησης και προσέγγισαν και αυτοί την Γέννηση του Ιησού.
Οι τρείς Μάγοι με την Σοφία και την Γνώση τους είδαν και αυτοί τον Αστέρα της Γέννησης και προσκύνησαν και αυτοί την Γέννηση του Θεού Λόγου δηλαδή της του Θεού Σοφίας.
Από τις τρεις αυτές Οδούς που οδηγούν στην Φάτνη και στην προσέγγιση του Μυστηρίου της Σάρκωσης του Κυρίου, χωρίς να υποτιμήσουμε κάποια από αυτές, πιο εντυπωσιακή και έντονη νομίζουμε είναι αυτή η εμπειρία της Καθαρής Καρδιάς των ποιμένων:
“Μακάριοι οι καθαροί τη Καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται”
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
Εκοιμήθη ο Γέρων Εφραίμ ο Αριζόνας
Μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και του μοναχισμού εκοιμήθη “πλήρης ημερών” σήμερα!…
Έρχονται τα Χριστούγεννα…
…και η Χαρά μεγάλη! Ας τρέξουμε να (ανα)βαπτιστούμε και εμείς σε εκείνα τα “αρχαία τροπάρια” σε εκείνες της “παράξενες και μυστηριώδεις” λέξεις της ΥΠΕΡΟΧΗΣ Ελληνικής μας γλώσσας, στους ρυθμούς και στην αρχαία μελωδία, στην αρμονία και την ποίηση που συναρμόζει τις λέξεις, στην Αλήθεια του Λόγου και των νοημάτων και στην όλη “γλυκύτητα” και την θαλπωρή που εκφράζει η “μαννούλα” μας η Εκκλησία και η Ορθοδοξία μας …
Ο Φώτης Κόντογλου έλεγε σχετικά:
«… Διάβαζα τ᾿ ἀρχαῖα τροπάρια, και βρισκόμουνα σε μια κατάσταση που δεν μπορῶ να τη μεταδώσω στον ἄλλον. Προ πάντων ὁ ἰαμβικός Κανόνας «Ἔσωσε λαόν», με κεῖνες τις παράξενες και μυστηριώδεις λέξεις, μ᾿ ἔκανε να θαρρῶ πως βρίσκουμαι στις πρῶτες μέρες τῆς δημιουργίας, ὅπως ἦταν πρωτόγονη ἡ φύση που μ᾿ ἔζωνε, ὁ θεόρατος βράχος, που κρεμότανε ἀπάνω ἀπό τη μικρή ἐκκλησιά, ἡ θάλασσα, τ᾿ ἄγρια δέντρα και τα χορτάρια, οἱ καθαρές πέτρες, τα ρημονήσια που φαινότανε πέρα στο πέλαγο, ὁ παγωμένος βοριάς που φυσοῦσε κ᾿ ἔκανε να φαίνουνται ὅλα κατακάθαρα, τ᾿ ἀρνιά που βελάζανε, οἱ τσομπάνηδες ντυμένοι με προβιές, τ᾿ ἄστρα που λάμπανε σαν παγωμένες δροσοσταλίδες τη νύχτα! Ὅλα τά ῾βλεπα μέσ᾿ ἀπό τους χριστουγεννιάτικους ὕμνους, μέσ᾿ ἀπό τα ἰαμβικά ἐκεῖνα ἀποκαλυπτικά λόγια, σαν και τοῦτα»…
Τον Ιαμβικό Κανόνα των Χριστουγέννων μπορείτε να το δείτε και στη σχετική δημοσίευσή μας πατώντας ΕΔΩ
Τα Εισόδεια της Θεοτόκου
Σήμερα η Θεία Παιδίσκη, η Θεοτόκος Μαρία, εισέρχεται στη γνόφο των Μυστηρίων του Θεού, στα Άγια των Αγίων γινόμενη έτσι η ουράνια Πύλη για να μπορέσουμε να εισέλθουμε και εμείς. Άγγελος Κυρίου την τρέφει εκεί με τον Άρτον τον επιούσιον, τον Άρτον της (αιώνιας) Ζωής μέχρι να Τον φέρει η ίδια στον κόσμο και να Τον προσφέρει απλόχερα σε όλους εμάς ως ατίμητον Δώρο του Θεού Πατρός, “καθελούσα” έτσι το “μεσότοιχον της έχθρας” ανάμεσα στο κτιστό και στο Άκτιστο και αντεισαγοντας την ενοποιό Ειρήνη.
28 Οκτωβρίου 1940
Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκοΝάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης
«Αγιότητα, λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μας η καθαρότητα η ασημάδευτη από οποιοδήποτε μίασμα, η πλήρης και ολότελα άσπιλη. Βασιλεία είναι η τακτοποίηση κάθε ορίου, κάθε τάξης, κανονισμού, κατάστασης . Κυριότητα δεν είναι μόνο η υπεροχή πάνω στους χειρότερους, αλλά και η συνολική των καλών και αγαθών και πλήρης ολοκτησία, καθώς και η αληθινή και αμετάβλητη βεβαιότητα. Γι΄ αυτό και η κυριότητα ετυμολογείται από το “κύρος” και το “κύριο” και το “κυρίευαν”. Θεότητα είναι η πρόνοια που θεάται τα πάντα και με τέλεια αγαθότητα “περιθέει” (περιέχει) και συνέχει τα πάντα, τα γεμίζει με τον εαυτό της και υπερέχει από όλα όσα απολαμβάνουν τα δώρα της πρόνοιας της» (Διονυσίου Αρεοπαγίτου, «Περί Θείων Ονομάτων». Εκδόσεις Π. Πουρναρό).
Κοίμιση της υπεραγίας Θεοτόκου
“…ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε…”
Με την Κοίμιση και την ιερά Μετάστασή της η υπεραγία Θεοτόκος δεν εγκατέλειψε τον κόσμο,
υπενθυμίζοντάς μας έτσι ότι δεν τελειώνουν τα πάντα στον τάφο. Και δεν “εγκατέλειψε” τον κόσμο
όχι τόσο για να μας προσφέρει την απλώχερη βοήθειά της και τα αναρίθμητα θαύματά της
όσο για το μεγαλύτερο και σωτηριώδες “έργο” της που είναι να μας “αρμόζει”, να μας ενώνει/”μπολιάζει”,
στο Δένδρο και την Άμπελο της Ζωής, στον Υιό της, χαρίζοντάς μας έτσι την αθανασία…
(Εικ. Μονή Χώρας Κωνσταντινούπολη- Κοίμηση της Θεοτόκου)
