“Κλασσική Παιδεία” και “μάρμαρα” του Παρθενώνος
Είναι υποκρισία να ζητούμε από την μια μεριά τα γλυπτά του Παρθενώνος και να απεμπολούμε από την άλλη τους τραγικούς μας ποιητές και τον Όμηρο…
O φημισμένος Δ. Νανόπουλος σε σχολείο στη Φιλοθέη!
Κυριακή της Ορθοδοξίας-αναστήλωση των εικόνων
Η θεματολογία της Βυζαντινής Αγιογραφίας μας αποτελείται από απεικονίσεις Αγίων ή Θείων Γεγονότων, όπως η Γέννηση, η Σταύρωση του Κυρίου κλπ
Ένας Άγιος είναι ένα “δοχείο” της Χάριτος του Θεού γεμάτο από τις δωρεές και τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Συνάμα όμως είναι και ένα μοναδικό Πρόσωπο με μοναδική πορεία ζωής. Ένα Θείο Γεγονός πάλι ενέχει μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή σημασία.
Η βυζαντινή αγιογραφία καλείται να απεικονίσει τόσο το ξεχωριστό Πρόσωπο του κάθε Αγίου με την ξεχωριστή του Ιστορία όσο και τους ιδιαίτερα μοναδικούς “λαμπιρισμούς” των θείων Χαρισμάτων του Αγίου. Επιπλέον στην απεικόνιση ενός Θείου Γεγονότος οφείλει να αιχμαλωτίσει τόσο την “ατμόσφαιρα” της στιγμής, το στιγμιότυπο, όσο κυρίως να καταδείξει και την ιδιαίτερη σημασία του.
Η βυζαντινή εικόνα δεν είναι ούτε φωτογραφία ή ένα στιγμιότυπο για να απεικονίζει μόνο μια υλική υπόσταση αλλά ούτε ένα σύμβολο για να απεικονίζει αφαιρετικά μια αφηρημένη-πνευματική έννοια. Είναι μια απεικονιστική σύνθεση τόσο του υλικού όσο και του πνευματικού στοιχείου ενός Αγίου ή ενός Θείου Γεγονότος.
Ένας Άγιος όμως είναι και μέλος της Εκκλησίας του Χριστού όπως και όλοι μας. Με το βίο του όμως ήλθε πολύ κοντά στο Θεό και επέτρεψε έτσι την εκδήλωση των Δωρεών του Αγίου Πνεύματος και της Θείας Χάριτος στον κόσμο μας, είναι “φίλος του Θεού”. Η ενατένιση, η ενθύμηση ενός Αγίου και του βίου του ή ενός Θείου Γεγονότος που απεικονίζεται σε μια εικόνα και τελικά η προσκύνησή της, που “εις το πρωτότυπο διαβαίνοντας”, μας ανοίγει μια Πύλη και μας δείχνει το δρόμο φέρνοντάς μας πιο κοντά στον Άγιο και επομένως και πιο κοντά και στο Θεό. Για το λόγο αυτό οι εικόνες, την αναστήλωση των οποίων γιορτάζουμε σήμερα, κατέχουν ξεχωριστή θέση στην Ορθόδοξη λατρευτική μας Παράδοση.
Πως γράφτηκε το “Άξιον Εστί”
«Οσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημα μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του ’48 με ’51. Ηταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί – πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος – δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στη πέτρα. Θυμάμαι την μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ητανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Read more
Χαιρετισμών αρχή
Ας ελπίσουμε η σιωπηλή Αγάπη της αιώνιας Μητέρας, της Θεοτόκου, να μας αγγίξει μυστικά και φέτος απαλύνοντας τον πόνο της ταραγμένης εποχής μας…
Οι Τρεις Ιεράρχες και η Παιδεία
Τον ενδέκατο αιώνα, την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού, καθιερώθηκε ο κοινός εορτασμός τριών μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, για να τιμηθεί η υπέρτατη προσφορά τους στην παιδεία, η ακλόνητη και θερμουργός πίστη πρός τον Θεό και η απαράμιλλη ποιμαντορική και φιλανθρωπική τους δράση. Read more
Από την πληροφορία στην Πληροφορική
(Για τον K. Δασκαλάκη έχουμε μιλήσει ΕΔΩ. Το άρθρο είναι απόσπασμα από ΕΔΩ)
Ο κλάδος της θεωρίας παιγνίων είναι ίσως αυτός στον οποίο ο κ. Δασκαλάκης έχει τη μεγαλύτερη επιστημονική συνεισφορά και δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί κύριο κομμάτι της ομιλίας. Στη συγκεκριμένη θεωρία σκοπός είναι η εξόρυξη πληροφοριών από τους παίκτες, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, σε συνδυασμό πάντα και με τις αποφάσεις των υπόλοιπων παικτών. Ο ομιλητής έδωσε δύο πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα πρώιμης σκέψης γύρω από το αντικείμενο.
Το πρώτο παράδειγμα αφορούσε το θεσμό της Αντίδοσης, που εισήγαγε ο νομοθέτης Σόλωνας στην αρχαία Αθήνα. Ο νόμος όριζε τότε πως οι άρχοντες της πόλης επέλεγαν κάθε χρόνο κάποιους από του πλούσιους της πόλης ως χορηγούς για κοινά έξοδα (θέατρο, κατασκευή πλοίων, αγώνες κτλ). Ένας επιλεγμένος Αθηναίος είχε τη δυνατότητα να μην πληρώσει, επικαλούμενος την Αντίδοση, η οποία του επέτρεπε να κατονομάσει έναν άλλο πολίτη που ήταν κατά τη γνώμη του πλουσιότερος. Ο δεύτερος πολίτης είχε τότε την δυνατότητα να πληρώσει (εάν πίστευε πως είναι όντως πλουσιότερος) αλλιώς ο πρώτος πολίτης μπορούσε να προτείνει την ανταλλαγή των περιουσιών μεταξύ των δύο πλουσίων. Σε περίπτωση που ο δεύτερος αρνιόταν την ανταλλαγή, τη διαφορά έλυνε το δικαστήριο, με τον πλουσιότερο τελικά να πληρώνει τη χορηγία.
“Παράλληλη” Ελλάδα
Ο μαθηματικός του ΜΙΤ, αν έμενε στην Ελλάδα, σίγουρα δεν θα ήταν καθηγητής σε ηλικία 30 χρονών. Μπορεί και να μην έλυνε ποτέ τον «γρίφο του Νας».
Οι γονείς του είναι και οι δύο καθηγητές στην Ελλάδα. «Είναι δύο από τους δημοσίους υπαλλήλους που τους βρίζουν όλοι τώρα στην Ελλάδα, αλλά εγώ θυμάμαι ότι δεν αφιέρωναν σχεδόν καθόλου χρόνο σε μένα και στον αδελφό μου, επειδή πάντα έφερναν δουλειά και στο σπίτι». Τον συναντήσαμε στη Βοστώνη, δίπλα στο ΜΙΤ, σε ένα καφέ που μας πρότεινε. «Πηγαίνουμε εκεί επειδή στο ΜΙΤ έχει χάλια καφέ». Λαμπερό μυαλό, λαμπερή προσωπικότητα, λαμπερές απόψεις.
(Από το ΒΗΜagazino 20 Νοεμβρίου 2011)
Παράλληλη Ελλάδα: Στο ΜΙΤ της Βοστώνης, από τις περίπου 7.000 φοιτητές οι 400 είναι Ελληνες – μετά τους Αμερικανούς, οι περισσότεροι που προέρχονται από μία και μόνη χώρα. Το πιο εντυπωσιακό, όμως, ίσως είναι οι έλληνες καθηγητές αυτού του φημισμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι ένα από τα πιο γνωστά και πιο διάσημα μέλη αυτής της παράλληλης Ελλάδας που διδάσκει στο ΜΙΤ. Τριάντα ετών και ήδη από τα 28 του είναι επίκουρος καθηγητής στην έδρα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής.
