Αιώνια Πρότυπα
Για τα “πρωτεία”, τις “αρχές” και την “εξουσία”: Το Πρότυπο του Ιησού.
Το αιώνιο πρότυπο της Αγάπης, της Ταπεινώσεως και της Διακονίας από τον Ιησού
“…ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καί τίθησι τά ἱμάτια, καί λαβών λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν.”
(παρά το θείον και άπειρον μεγαλείον του, σηκώνεται από το τραπέζι, δια να αναλάβη έργον δούλου και βγάζει τα εξωτερικά του ενδύματα και αφού επήρε μίαν ποδιάν, εζώσθη με αυτήν.)
“…εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τόν νιπτῆρα, καί ἤρξατο νίπτειν τούς πόδας τῶν μαθητῶν καί ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος…”
(Επειτα ρίπτει νερό εις την λεκάνην, όπου έπλυναν τα πόδια οι άνθρωποι του σπιτιού και ήρχισε να πλύνη τα πόδια των μαθητών και να τα σπογγίζη με την πετσέτα, με την οποία ήτο ζωσμένος)
“…ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καί ὁ Κύριος, καί καλῶς λέγετε· εἰμί γάρ…”
(Σεις με ονομάζετε, ο Διδάσκαλος και ο Κυριος και καλά λέτε. Διότι πράγματι είμαι.)
“…εἰ οὖν ἐγώ ἔνιψα ὑμῶν τούς πόδας, ὁ Κύριος καί ὁ Διδάσκαλος, καί ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τούς πόδας…”
(Εάν, λοιπόν, εγώ, ο Κυριος και ο Διδάσκαλος, έπλυνα τα πόδια σας, οφείλετε και σεις με ταπεινοφροσύνη και αγάπην να πλύνετε ο ένας του άλλου τα πόδια.)
“…ὑπόδειγμα γάρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθώς ἐγώ ἐποίησα ὑμῖν, καί ὑμεῖς ποιῆτε·”
(Διότι εγώ σας έδωσα ένα τέλειον παράδειγμα, να πράττετε και σεις όπως και εγώ έπραξα εις σας)
“…ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδέ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν.”
(Σας διαβεβαιώνω, ότι δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον κύριόν του ούτε απεσταλμένος μεγαλύτερος από εκείνον, που τον έστειλε. Εγώ είμαι ο Κυριος και ο Διδάσκαλος, σεις δε οι δούλοι και οι Απόστολοί μου. Εάν εγώ τόσον εταπεινώθηκα απέναντί σας, ώστε να πλύνω τα πόδια σας και σεις, που είσθε σύνδουλοι και συνάδελφοι μεταξύ σας, πρέπει να υπηρετήτε ο ένας τον άλλον με πρόθυμον ταπεινοφροσύνην και αγάπην.)
“…εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐάν ποιῆτε αὐτά.”
(Εάν καταλαβαίνετε καλά αυτά που σας είπα, θα είσθε μακάριοι, εάν τα εφαρμόζετε.)
Ιω. 13,5
Για την υποκρισία, την φιλαργυρία και την προδοσία: Το αρνητικό πρότυπο του Ιούδα
Πίσω από το υποριτικό ενδιαφέρον του Ιούδα για τους “φτωχούς” και τους “αδύναμους” υπήρχε το προσωπικό συμφέρον (“κλέπτης ην”!).
“…ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καί ἐξέμαξε ταῖς θριξίν αὐτῆς τούς πόδας αὐτοῦ· ἡ δέ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.”
(Εν τω μεταξύ η Μαρία επήρε μίαν λίτραν μύρου γνησίου και πολυτίμου, καμωμένου από το αρωματικόν φυτόν που λέγεται νάρδος, και άλειψε τα πόδια του Ιησού, τα οποία και εσπόγγισε κατόπιν με τας τρίχας της κεφαλής της. (Τούτο δε έκαμε από βαθείαν πίστιν προς τον Σωτήρα και από θερμήν ευγνωμοσύνην προς αυτόν, που είχεν αναστήσει τον αδελφόν της). Ολο δε το σπίτι εγέμισε από την ευωδίαν του μύρου.)
“…λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτόν παραδιδόναι·”
(Λεγει τότε ένας από τους μαθητάς του Ιησού, ο Ιούδας, ο υιός του Σιμωνος ο Ισκαριώτης, ο οποίος μετ’ ολίγον έμελε να τον παραδώση στους σταυρωτάς·)
“…διατί τοῦτο τό μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καί ἐδόθη πτωχοῖς;”
(“διατί το μύρον αυτό δεν επωλήθη αντί τριακοσίων δηναρίων, αντί εξήντα περίπου χρυσών λιρών και δεν εδόθη το αντίτιμόν του στους πτωχούς;”)
“…εἶπε δέ τοῦτο οὐχ ὅτι περί τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ἦν, καί τό γλωσσόκομον εἶχε καί τα βαλλόμενα ἐβάσταζεν…”
(Είπε αυτό, όχι διότι είχε κανένα ενδιαφέρον δια τους πτωχούς, αλλά διότι ήτο κλέπτης, και είχε το κουτί των εισφορών, και εκρατούσε δια τον ευατόν του τα χρήματα, που έρριπταν εις αυτό)
“…εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τήν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό…”
(Είπε τότε ο Ιησούς· “αφήστε ήσυχην αυτήν την γυναίκα· εφύλαξε το μύρον αυτό σαν να προησθάνετο και το εχρησιμοποίησε δι’ εμέ τώρα, τας παραμονάς του ενταφιασμού μου.)
“…τούς πτωχούς γάρ πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμέ δέ οὐ πάντοτε ἔχετε…”
(Διότι τους πτωχούς τους έχετε πάντοτε μαζή σας, εμέ όμως δεν με έχετε πάντοτε. Μετ’ ολίγον θα παραδοθώ εις χείρας των σταυρωτών μου”.)
25- Μαρτίου: Οι Εύζωνοι στατιώτες
Από τους Μυρμιδόνες Εύζωνους στατιώτες του Αχιλλέα του Ομήρου στο σήμερα:
3000 χρόνια άρρηκτης Ιστορικής συνέχειας!
Η “επιστήμη” της Αρετής
“Πασών γαρ επιστημών αύτη ανωτέρα, και πλείονος δεομένη σπουδής, όσω και πλείονα έχει τα διακωλύοντα,φύσεως τυραννίδα και προαιρέσεως ραθυμίαν και δαιμόνων επιβουλάς και πραγμάτων όχλος“
Ελεύθερη απόδοση: ” Όλων των επιστημών αυτή είναι η ανώτερη, και γιαυτό περισσότερο με αυτή θα πρέπει να ασχολούμαστε, γιατί έχει και τα περισσότερα εμπόδια, την (αδύναμη) υλική μας φύση, την (κακή) τεμπέλικη προαίρεση, τις κακές επιρροές των δαιμόνων και την παρενόχληση από την καθημερινότητα (τις “βιοτικές μέριμνες”) “
Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας
“Ἔλαμψεν ἡ χάρις σου Κύριε, ἔλαμψεν ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν ἡμῶν· ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος· ἰδού καιρός μετανοίας, ἀποθώμεθα τά ἔργα τοῦ σκότους, καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός, ὅπως διαπλεύσαντες τό τῆς Νηστείας μέγα πέλαγος, εἰς τήν τριήμερον Ἀνάστασιν καταντήσωμεν, τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σώζοντος τάς ψυχάς ἡμῶν”
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ! ΚΑΛΟ ΣΤΑΔΙΟ!
Μέγα Προκείμενο των Κατανυκτικών Εσπερινών της Μ. Τεσσαρακοστής
“Μη αποστρέψεις το πρόσωπό Σου από του παιδός Σου, ότι θλίβομαι∙
ταχύ επάκουσόν μουʹ πρόσχες τη ψυχή μου, και λύτρωσαι αυτήν”
Ακούστε τη θαυμάσια μελωδία του στίχου τούτου, αυτή την κραυγή που ξαφνικά γεμίζει την εκκλησία «… ότι θλίβομαι!» – και θα καταλάβετε το σημείο από το οποίο ξεκινάει η Μεγάλη Σαρακοστή: το μυστηριώδες μίγμα της ελπίδας με την απογοήτευση, του φωτάς με το σκοτάδι. Η όλη προετοιμασία έφτασε πια στο τέλος. Στέκομαι μπροστά στο Θεό, μπροστά στη δόξα και στην Ομορφιά της Βασιλείας Του. Συνειδητοποιώ ότι ανήκω σʹ αυτή, ότι δεν έχω άλλη κατοικία, ούτε άλλη χαρά, ούτε άλλο σκοπό. Συναισθάνομαι ακόμα ότι είμαι εξόριστος από αυτή μέσα στο σκοτάδι και στη λύπη της αμαρτίας γιʹ αυτό «θλίβομαι»! Τελικά παραδέχομαι ότι μόνο ο Θεός μπορεί να με βοηθήσει σʹ αυτή τη θλίψη, ότι μόνον σʹ Αυτόν μπορώ να πω «πρόσχες τη ψυχή μου». Μετάνοια πάνω απ’ όλα, είναι το απελπισμένο κάλεσμα για τη Θεία βοήθεια.
Πέντε φορές επαναλαμβάνουμε αυτό το Προκείμενο. Και τότε να! η Μεγάλη Σαρακοστή αρχίζει. Τα φωτεινά χρωματιστά άμφια και καλύμματα του ναού αλλάζουν τα φώτα σβήνουν. Ο ιερέας εκφωνεί τις αιτήσεις, ο χορός απαντάει με τα «Κύριε ελέησον» την κατʹ εξοχήν σαρακοστιανή απάντηση. Για πρώτη φορά διαβάζεται η προσευχή του Αγίου Εφραίμ που συνοδεύεται από μετάνοιες. Στο τέλος της ακολουθίας όλοι οι πιστοί πλησιάζουν τον ιερέα και ο ένας τον άλλο, ζητώντας την αμοιβαία συγχώρεση. Αλλά καθώς γίνεται αυτή η ιεροτελεστία της συμφιλίωσης, καθώς η Μεγάλη Σαρακοστή εγκαινιάζεται μʹ αυτή την κίνηση της αγάπης, της ενότητας και της αδελφοσύνης, ο χορός ψάλλει πασχαλινούς ύμνους. Πρόκειται τώρα πια να περιπλανηθούμε σαράντα ολόκληρες μέρες στην έρημο της Μεγάλης Σαρακοστής. Όμως από τώρα βλέπουμε να λάμπει στο τέλος το φως της Ανάστασης, το φως της Βασιλείας του Θεού.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
Ύψωμα 731: Κάποτε στο Τεπελένι….
Η Καρδίτσα τίμησε με ειδικές εκδηλώσεις τους Ήρωες του Υψώματος 731, οι οποίοι έγραψαν ιστορία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλά ήταν τα πολιτικά πρόσωπα που έδωσαν το παρών.
Σημαντική για την ιστορία της Καρδίτσας ήταν η Κυριακή 10 Μαρτίου, καθώς η πόλη, μέσω φορέων και κατοίκων της τίμησε τους Ήρωες του Υψώματος 731, που έγραψαν μία από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Το 5ο Σύνταγμα Πεζικού αποτελούμενο από Καρδιτσιώτες και Τρικαλινούς, υπερασπίστηκε με αυτοθυσία και απαράμιλλη γενναιότητα το ύψωμα, αποκρούοντας ουσιαστικά την εαρινή επίθεση των δυνάμεων του Μουσουλίνι και υποχρέωσε τον Χίτλερ να στραφεί προς τα Βαλκάνια, καθυστερώντας την επίθεση στη Ρωσία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΕΔΩ
